O. Nabi Üçüncüoğlu

1922 yılında Gümüşhane Torul’da doğdu. Ortaöğrenimini Trabzon’da tamamladı. Siyasal Bilgiler Fakültesini imkânsızlıklar yüzünden yarıda bıraktı. Daha sonra Gazi Eğitim Enstitüsü Türkçe Bölümünü bitirdi. Yedek subaylıktan sonra Giresun’un Tirebolu ilçesinde öğretmenlik, Torul’da idarecilik yaptı. 1961 yılında Trabzon Karma (Kanuni) Ortaokulu’na müdür olarak atandı ve ölene kadar bu görevde bulundu.

Şiir çalışmalarına lise çağlarında başlayan şair, şiirlerini; Yücel, Kaynak, Yeni ufuklar, Varlık dergileriyle, Hâkimiyet Gazetesinde yayınlandı. Şiirlerini “Memleket” adlı kitapta topladı. Öğretmenliğin saygınlığını, yalnızlık, yoksulluk, görev aşkı, yöre ve vatan sevgisi, ümitsizlik, hoşgörü temalarını işledi. 1969 yılında öldü.

OLUR MU BÖYLE?

Bu güzelim filiz, bu sevda, bu dal
Böyle hiçten kırılır mı çirkin
Düşüncelerim iyiliklere gebe
Hür sabahlarda güzellik
Benim Turhan kardeşim
Kan kardeşim beş bayrak, milyon
Gelincikler papatyalar sel sel
Çağladık geldik

MEMLEKET-I

Benim olduğun için seni severim
Ben öğretmenim
Akşamları akşamlar kadar yorgun
Ortalık ışımadan memleketime
Güneş olurum
Mehmet’in kalemi
Fatma’nın defteriyim sene be sene
Yazılır okunurum

Ben öğretmenim
Anadolu’nun en iyi kitabı uzun
Van Gölü’nden Marmara’ya kadar okunmuş
Ellerimin üzerine parmaklarıma
Saygının en güzeli konmuş

MEMLEKET-V

Şive’nin Camii Mahallesi’nde
Bir öğretmen kozasını örüyor
Çilesi Anadolu üstünde büyük
Allah görüyor.

İyilik üzerine yüz türkü Şive Okulu
Aydınlığa yıldız pencere
Bir küçük akşam yuvarlanır ellerimize
Büyük pelit dalı kar dalı
Camii Mahallesi ev ev
Gül gibi okul açılalı

Şive’nin Camii Mahallesi’nde
Bir öğretmen kozasını örüyor
Çabası memleket üstüne tatlı
Allah biliyor.

DÖNE DÖNE

Bir geleni var dünyamızın
Masasına sandalye koyun
İnsan insana, alaca bulaca dünya
Döne döne oyun

Gözler akşam karası, ay ışığı insan insan göz
Bir güzelleşmede güzellik, düşüncelerde
Üçgen üçgen daha beyaz gün
Yaşamanın tadı kıvrım, kıvrım yılan
Amiplerin ustalığı, yaşadıklarından belli
Mademki insanız deli, döne döne
Umutlara, sevilere dönme yok

Hücce hücce anlaşan bakışların
Çokgenlere sevi
Biri, yüzü, bini açık saçık –kapalı
Ortalıkta insan çiçeği
Bir geleni var dünyamızın
Amip amibe-insan insan bir tatlı güzel
Akşam karası, deniz karası, dert karası
Döne döne oyun
Bir geleni var dünyamızın avuçlarına
Düşünce dolusu yürek
Umut- sevi koyun!