MARAŞ SAVUNMASI

“Maraş küçücük bİr kasaba. Maraş kolay lokma. Doymaz gözlerini çevirip, iştahla bu küçücük lokmaya uzanırlar.”

“ATEŞİ BAL EYLEDİK
DİKENİ GÜL EYLEDİK.
COŞTUK AÇIK ALINLA,
ÖLÜMÜ YOL EYLEDİK.”

“- Göklere kin sıktılar
Kurşun yürekli askerler
çıkageldi birer birer

binlerce,yüz binlerce, milyonlarca a oğul !..
Dört bir yanım karanlıklar içinde.
Güneşim söndü,
Ay’ım,
yıldızım…
Ne varsa,
ne yoksa,
her şeyim.
Kızaran gün gönlümüze kan kustu,
acı kustu !..”

– Buğu buğu tüten toprak.
Burcu burcu kokan dağlar.
Boynu bükük ak çiçeği neyleyim ?..
Koç yiğitler bağlatmışlar kolunu,
Dünya göçmüş
yer yarılmış,
gök yıkılsa neyleyim ?
Tutsak olmuş oğlu ile gelini,
Çalma ozan, çalan sazı,
tatlı sözü neyleyim ?..
Maraş’ı düşman almış.
Maraş yas içinde.
Ak bulutlardan Tanrım
düşürme kara çamurlara.
Düşürme ki onlar haktan yana.
Alnı ak,
ayak yalın,
Ölüme gülerek giderler.

Maraş’ı düşman almış,
Sokakları utanç içinde.
Gözyaşına boğuldu gönüller,
Fırtınalar kaynamakta dört yanda,
Dağlar boynu bükük…
Gökyüzünde kara kara
bulutlar toplanmakta.
“Soğumuş kanlan kızıştırdılar.
Doğruldu bükülmüş beller.
Terazileyince usta eller
göz,
arpacık…
Top gibi gürledi
Maraş gibi,
Vatan gibi, Can gibi !..”
Ata yadigârı mavzer !..”
Al yazmalı gelinliklere değen göz,
Kınalı parmaklara dokunan eller,
Kan gölünde boğuluverdi bir bir,
Kopuverince dağlardan o coşkun sel.

“Maraş zindan edilir Fransız’a ve uşaklarına. Kuva-yı Milliye hareketinin halkla bütünleştiği bu küçük kasabada yeni kahramanlık destanları yazılır.

Fransız askerleri ellerini kollarını sallayarak airdikleri Türkelinde aörmezden aeldik-leri bir gerçeği kabullenmek zorunda kalırlar. Burada Arap dünyası bitmiş, Türk dünyası başlamıştır.
Burada bütün fırtınalara, kasırgalara, ateş ve ızdıraplara korkmadan göğüs gerecek TÜRK vardır.”