Hıfzı Kenan ÇETİNER

1932’de Gümüşhane Bağlarbaşı Mahallesi’nde doğdu. Âşık Hıfziya’nın yeğenidir. Fevzipaşa İlkokulunu ve Gümüşhane Erkek Sanat Enstitüsü’nde okudu. On dört yaşında şiir yazmaya başlamıştır.

1952–1956 yılları arasında astsubay olarak Ankara’da görev yaptı. Bir ara serbest çalıştı. DSİ’de subilimci olarak bir süre çalıştıktan sonra 1970 yılında ailece ABD’ne göç ettiler. 1994 yılında yurda dönerek İzmir’e yerleşti. Çetiner’in şiirleri genellikle halk şiiri (Âşık) tarzındadır. Yurt özlemi ve aşk üzerine yazılmıştır. Şiirlerini 1983 yılında “Çağlayan Çağlarım” adlı eserinde bir araya getirmiştir. Şiirlerini kendi deyimiyle; “Çocukluk çağlarımın gençliğe dönüştüğü yıllardan, bugüne kadar geçen boş zamanlarımı değerlendirmeğe çalışmak amacı ile yazmış olduğum bu şiirlerim, ilk satırından son satırına kadar bir iddia taşımaktan uzak olup, bir anlık duygularımın benliğimde husule getirmiş olduğu ilhamların bir tezahürüdür “der.

GÜMÜŞHANE’ME

Dinle Gümüşhane’m ozan dilini
Ummanlar taşımaz yaşım selini
Koklar idim bin bir çiçek gülünü,
Bir daha yaşanmaz, o bir devirdi.

Sorda Bağları’dır baba mekânım
O bağlarda kaldı en tatlı anım
Harşit Çayı gibi coşardı kanım
Gurbet beni bir hazana çevirdi.

Vuslatı düşlerim, dolanda süre
Gönül hasret çeker doğduğu yere
Bir su gibi akan takvime göre
Kader beni yıllar yılı savurdu.

ELLERE KALDI

Gülistan bağlarımda, goncadan kale idin
Yıktın bugün burcunu, temel sellere kaldı

Çok acılar görmüştü yaralı, yaslı gönlüm
Kırdın aşkın sazını, feryat tellere kaldı

Öylesine yaktın ki sen beni alev alev
Artık aşk bağlarımda, meydan küllere kaldı

Belki emelin idi, beni böyle kül etmek
Bu külleri savurmak, şimdi yellere kaldı

Bir ummadık fırtına, yaktı gül bağlarımı
Yıkıldı aşiyanlar, gam bülbüllere kaldı

Otuz yıllık aşkıma, bir anda lanet kıldın
Demek o acı sözler, tatlı dillere kaldı

Ey Hıfzi bir kez daha yedin dost hançerini
Bu yaranın merhemi, hangi ellere kaldı