ERSİN ERGE (Şair-Yazar)

TUT Kİ

“Tut Ki” ozan Ersin Erge’nin şiir kitabının adı Kuseysu Yayınları Şiir Dizisinin ikinci yapıtı olarak çıkmış yüz otuz iki sayfa
 Tüm şiirler tut ki öndeyişiyle başlamış kısa ve özlü şiirler her biri bir damla gözyaşı acı umut sevgisi ya da mutluluk duygularıyla dolu biçim ve öz yönüyle çağdaş rubai denemeleri olarak da görebileceğimiz her şiir ozanın duyarlı yüreğinden süzülen sevgilerin bitmez tükenmez arayışların birer asası gibi
 Tut ki de yalnız bir yüreğin sessiz çırpınışları var. Söylemek için çırpınan ama söylenemeyen sevgilerin birkaç kalem darbesiyle bembeyaz kağıtlara seller sular gibi dökülüp coşması var.
 Ozanın sevgileri de acıları da alabildiğine yoğun “Hep uzakta kalan özlemlerin sevgilerin doyumsuz tadı geliyor dile” dizeleri hep ülküleştirilmiş dünyaların yaşamından da devşirilmiş. Bu dünya hepimizin yüreğinde, beynimizin bir yerinde herkesten sakladığımız ama özene bezene bilinçaltında daima göz önünde tuttuğumuz bir dünyanın resmidir. Orada istenenler vardır. Söylenmeyenler, hep var olarak düşlediğimiz ama yokluğunun acısını her an yüreğimizde duyumsadığımız güzellikler vardır. Hepsinden önemlisi yaşam boyunca tapılası sevdalandığımız güzeller güzeli sevgililer vardır.
 Kimdi bu sevgili? Kim bilir? Adı varmış bilinen ama o yüreğin bir yerlerinde hep var. Gönül coşunca, dokunmak isteyince, sevilince, ağlayınca, gülünce, acı çekince, mutlu olunca hep var… Sevgiler, sevgililer tapılası güzelliğiyle hep var. Sevgiler sevgililer tükenir değişir ama o sevgili o yürek tahtındaki yerini hep korur ulaşılmazdır doyulmaz ve vazgeçilmezdir.
 o…
 Ersin Erge hep bu soyut sevgiliye seslenir dizeler boyu. Dara düştüğünde ondan medet uman o, sığınılan bir limandır o, elini verebileceğin bir kurtarıcıdır…
 Tut ki / limana alınamamış bir gemiydim
 Yüküm ağırdı kasırgalarda battım
 Azrail boynuma sarılırken sana rastladım / Tut ellerimden.

Acılar ateşler içinde de bırakan olur. Tüm yangınlar hep onun için bir hançer örneği yüreğini paramparça eder.
 Tut Ki / Güneş titrerken gözlerinde / Kaç hançer sapladım yüreğime / Affetmeyen yürekte / Ömrümü verdim size.
 ……
 Ozan bu dünyanın en ağır işçisi olarak tanımlar kendini. Hep o sevgiliyi düşünmek onu dökmek dizilere, onu bir nefes gibi alıp o nefesin cana can katan doygunluğunu yaşamak acılarını bal etmek en büyük iştir. Bu işin öylesine içindedir ki emekliliğini düşünmez.
 Tut Ki / Bu dünyanın en ağır işçisi benim / Gece ve gündüz yıllardır seni düşündüm/ Emekliliğimi sorma.
 “Tut ki” bir damlalar selidir sevgi damlacıkları yağdırır yüreklere her damlası sevgidir hepsi sevgi. Acılar da vardır dizelerde isyanlar da… gözyaşları da, sevinçler de… ama hepsi hepsi de sevgi tesbihinde dizim dizimdir.

 Tut ki
 Karanlık odalarda
 Gizli gizli ağlamışım
 Yorganlar hep mendilim olmuş
 Taşların merhemim
 Nerdesin?

Ersin Erge şiirinde tamamen bir hayali dünyada yaşamaz. Belki de bu dünya onun için bir kaçıştır ;ama gerçek dünyadan da kendini tamamen soyutlamaz. Gerçekleri yaşarken, insanlardan, kötülüklerden, iyiliklerden, güzelliklerden, çirkinliklerden söz ederken hep o ülküleştirdiği dünyaya gidip gelir.

“Tut ki”
 Beyaz güvercinler
 Geceyi ikiye bölerken
 Barış dolu dilimde
 Ateşkesler başlıyor
 Dünyanın ortasında
 Mor menekşeler açılıyor
 Sen mışıl mışıl uyuyorsun.

Savaşın ortasında kan barut ve ölüm üstüne ağıtlar salınan bir dünyadır yaşanan Ersin Erge ,beyaz güvercinler uçurur tüm kötülüklerin karanlıkların ve sevgisizliklerin üzerine .Ozan, yüreğini acılardan geçirip mor menekşelerle bezer dört yanı .Özlemi örnek alınacak derecede güzeldir.

Bir yandan çiçeklerle bezenmiş bir dünya, diğer yanda mışıl mışıl uyuyan sevgili.

 Uzun söze ne gerek. Gelin arkadaşımın bu güzel ve anlamlı dizelerinin sevgiye susamış yüreklerde kök salıp insanlığın barış ve dostluk yolundaki çabalarına katkılarda bulunması dileğiyle noktayı koyalım, Sözümüz ışık, yönümüz barış, sevgi ve dostluk olsun.

Zekeriya ÇAVUŞOĞLU