DÜŞ

I.

Ayakları bin yıllık ağaç kökleri gibiydi.
Elleri ağaç kabuğunca nasır,
Gözleri bir putçasına sabit.
Binlerce yıl öteden bakar gibiydi.
Yürüdü geçmişten gelip,
Henüz çözemediğim bir şarkı söyleyerek.
Karşımda durup ta ! yürekten,
O ağaç kabuğunca nasır dolu elleri
Başımda hissederek
          bilinmeyen bir hızla
O ağaç kabuğunca nasır dolu elleri
Yüreğime akar gibiydi.
“Ölüm” denen duyguyu
          ve tüm korkuları yürekten
Yıkar gibiydi.
Ayakları bin yıllık ağaç kökleri gibiydi.
Öylesine tutunup ta toprağa,
Ellerine alıp her zerresinde,
Yüce bir varlığa bakar gibiydi.
Ayakları bin yıllık ağaç kökleri gibiydi.
Elleri ağaç kabuğunca nasır,
Gözleri bir putçasına sabit,
Binlerce yıl öteden bakar gibiydi.“Anadolu Destanı” adlı kitabın 1. bölümünden