ÇANAKKALE (SAVAŞ SONUNA DOĞRU)

YÜREKLERDE BARIŞ OL, İNSANCA YAŞAT BİZİ
TANRIM MUHTACIZ SANA KÜÇÜLTME SEVGİMİZİ.

Binlerce kan çiçeği beslenir ateş ile
Gökte uçuşup gülle, yağmakta ölüm yere.

Siperler ölüm dolu, şişen, kurtlanan ceset
Salgın hastalıklarla kırılıp, yiten millet

Hangi yürek dayanır böyle bir manzaraya
Şehit olan kurtuldu, binler girdi sıraya.

Baştan başa toprağı sulayıp kanlar ile
Bu ölümcül kokunun kelâmı gelmez dile.

Bir yandan öğürenler, dövünüp talihine
Şikayetçi nazarla, koşup gider ölüme.

Yukarda yaz güneşi, çatlayan, çöken deri,
Savaşın zulümünden taşlaşmış yürekleri.

Bu nasıl bir gecedir, çökünce ufuklara
Deniz acıyla susup, gözyaşı döker kara.

Yüz binlerce ölünün omuzlarında zafer
Ne yenilen hisseder, ne mutludur muzaffer.

Tepeler dümdüz oldu, ceset yığılı dağca
Kan gölünde boğuldu yeraltında karınca.

Nefretle beslemişler,damarlarda kan değil
Makinalar düşünür, bedendeki can deği.

YÜREKLERDE BARIŞ OL, İNSANCA YAŞAT BİZİ
TANRIM MUHTACIZ SANA KÜÇÜLTME SEVGİMİZİ.

“Sabır denizinden geçtik.
Üstümüzde gök battaniyesi,
Uykusuz geceleri,
          Açlığa,
                    yorgunluğa
                              ve susuzluğa “He I..” dedik.
Bin idik, bir bir eriyip bittik.
Yeniden doğup da siperler üstüne,
Düşmanı denize döktük.
Ölen, öldü.
Giden, gitti.
Sanki gökten düşüvermiş gibi binlerce damla,
Coşan, köpüren bu korkunç dalga,
DURULDU, BİTTİ !..
Düşmanlık kalmasın dedi bîr ses.
Bir ses BARIŞTAN söz etti.
Ve yeni seslere gebe,
Ve sesler işte böyle silindi gitti.

“Ne diyelim,
Dileriz güzellikler ham gönüllerde bitsin.
Çiçekler bezensin dört yanında evrenin.
Çatlayan toprak, dile gelsin.
Yükselsin hep bir ağızdan barış türküsü.
Silâha uzanan el
                    GÜLE GELSİN.
Ne diyelim,
Dileriz güzellikler, ham gönüllerde bitsin.
Geçmişten ders alıp insanlar
                    ÖLMESİN…”

Çanakkale’de Can Veren Yabancı Askerler İçin
“Bu memleket topraklan üstünde kanlarını döken kahramanlar! Burada bir dost vatanın toprağındasınız. Huzur ve sükun içinde uyuyun. Sizler Mehmetçik’le yan yana, koyun koyunasınız. Uzak diyarlardan evlâtlarını harbe gönderen analar! Gözyaşlarmızı dindiriniz. Evlatlarınız bizim bağrımızdadır. Onlar bu topraklarda canlarını verdikten sonra artık bizim evlâtlarımız olmuşlardır.”
Mustafa Kemal ATATÜRK