BİR DEVİN DOĞUŞU

VII.

Bir tohumdu gürbüz kuşaklara gebe.
Göklere dalları değen çınarcasına düşleri.
Bir tohumdu geleceğe uzanan bebe.
Bir tohumdu kök salıp yedi kat dibine,
Nemli dudaklarından parlak yıldızlar
          dökülmekte ellerine.
Bir tohumdu geleceğe uzanan bebe.
Gün ile yıkandı, gün ile doydu.
Serpildi, boyverdi.
Baş eğdiler, diz çöktüler,
          kulak verdiler sözlerine.
Bir tohumdu geleceğe uzanan bebe.
Gün ile yıkandı, gün ile doydu.
Serpildi, boyverdi.
Doğuda Acem elleri,
Batıda adı geldi Viyana önlerine.
Bir tohumdu geleceğe uzanan bebe.
Baş eğdiler, diz çöktüler,
          kulak verdiler sözlerine.
Büyüdü dal budak salıp dört bir yanına evrenin.
Çöl ateşinde umut gibi,
Daldasında uyudu bebeleri.
Büyüdü dal budak salıp dört bir yanına evrenin.
Silindi yürekten korkuları.
Baş eğdiler, diz çöktüler,
          kulak verdiler sözlerine.
Gün oldu geceleri.

“Anadolu Destanı” adlı kitabın 1. bölümünden