ANALAR Kİ PARÇA PARÇA YÜREKLERİ

Yüzleri sapsarıydı bebelerin.
Analar ki, parça parça yürekleri,
Lime lime elleri,
Gözleri uykuya haram bebeleri
Kandırmak için ot yoluyordu…

Pek sertti kıraç toprak
                    amansızdı.
Nice acılara göğüs geren,
Çatlak çatlak bağrı
bir damla suya hasret,
Rüzgâr önünde yolunu kaybeden tohum
Bu kıraç toprağa uğramazdı.
Bu toprak ki içi endişe dolu,
Kuruyan göz damarlarında iki damla yaş,
Besleyip büyütebildiğince
kökü derinlerde birkaç ot,
Bodur birkaç ağaçtı…

Yüzleri sapsarıydı bebelerin.
Analar ki, parça parça yürekleri,
Lime lime elleri,
Gözleri uykuya haram bebeleri
Kandırmak için ot yoluyordu.

“KORKAK OMUZLARIN KALDIRACAĞI YÜK DEĞİL
                    BAŞARMAK.
ONURUYLA ÖLMEK DE BİR İŞTİR SIRASINCA,
İNSAN ALNINA SÜRÜLEN KARAYSA
                    REZİL YAŞAMAK.”