TİMSAHIN GÖZYAŞLARI

“Sivas’ta yakılan otuz yedi güzel insanın anısına”

ve pusuya yatmış öfkeler
kararmış beyinler
insanlığından sıyrılmış
binler
          on binler
ve alevler kaplarken çatıyı
tekbir sesleriyle yangınlara
salyalı dudakların
soluk verişini gördüm

ateşe salınan çığlıklar
yakılan binlerce umut
gözlerde ölümün dehşeti
gözlerde çaresizlik
gözlerde hep ne olup bittiğini
          bilememenin hüznü
ve göklere uzanan dumanlar arasından
insanlığın ölümünü gördüm

söylevler dinledim
timsah gözyaşlarında
paralı ağlayıcıların
          canhıraş çığlıkları arasında
ve sessiz ağlayışlarını bebelerin
          açlığın
                    hastalığın
                              zulümün
boy verip gidişini
ateşin yakışını
ve acımasız bir rüzgar önünde
kuru bir yaprak misali
sessiz milyonların
çürüyüp
          yok oluşunu gördüm

dili suskun
ağzı mühürlü
yazgısı acıdan yana
          dikenli tel
                    kör karanlık
                              ve zulümden yana
bitmiş
          tükenmiş
                    yarınsız
umutları gördüm

sessiz
          duyarsız
                    korkak
yaşamı yalan üstüne
                    ve el etek öpmek üstüne
ağızsız
          dilsiz
                    ve sağır
insan sıfatında
tıkınan vicdansızlar
  g ö r d ü m…

“Gök Yorgan, Yer Yatak” adlı kitabından.