GÜMÜŞHANELİ ŞAİRLER – (Yazar: İsmail HAYAL)

İsmail HAYAL

23.05.1969 Gümüşhane Demirören Köyü’nde doğdu. Ankara Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Bölümü mezunu. Kars Kağızman, Gümüşhane Kürtün’de öğretmenlik yaptı. 2003 yılında branş değişikliği ile Gümüşhane Rehberlik ve Araştırma Merkezi Müdürlüğü’nde Rehber Öğretmen olarak çalışmaya başladı.

Belde, Gümüşkent, Kuşakkaya, Gümüş Ufuklar, Harşit, Cümle, Karadeniz Sevdası, Türkiye Sevdası gibi dergi ve gazetelerde şiirleri yayımlandı. Çeşitli makale, şiir ve karikatür yarışmalarında ödüller aldı. Hayalce ve Köyüm Demirören adlı iki eseri yayımlandı. Gümüşhane yerel gazetesi Kuşakkaya’da Hayal Dükkânı isimli kültür ve sanat sayfasını hazırlamaktadır. Evli ve iki çocuk babasıdır.

Araştırmayı çok seven, doğrulara itirazsın boyun eğen bir yapıya sahiptir. Gelecek için çok şey vaat ediyor şiir adına, Gümüşhane adına. İsmail Hayal’i tanıdığınızda “içimizden bir gönül eri “ dedirtecek karakterde bir insan.

TÖVBE

Bu kaçıncı tövbe kaçıncı isyan
Kaçıncı günahtan boşluğa düşüş
Üzerinde gezer yalan an be an
Şeytan yüzündeki bir sahte gülüş

Bu son olmalıdır en son olmalı
Günahkâr bir suret ibret almalı
Her yanlış adımda Hakkı bulmalı
Aynada ağlayan masumda ölüş

Bu nasıl devran ki el etek çekmez
Her güle bir sevda kokusu ekmez
İbret ki dünyanın boynunu bükmez
Limanı bekleyen gemide çöküş

Bu vuslat gecesi şehirde ibret
Üst üste yığılı tonla kokmuş et
Yakamoz nurunda ışığa davet
Derdin limanından güneşe kaçış

Bu ağlamasıdır kalbin siyahı
Gulyabani girer tükenmez ahı
En son tövbesidir gönlün silahı
Her nefes almada ölüme varış

Bu kaçıncı tövbe kaçıncı isyan
Kaçıncı günahtan boşluğa düşüş

BUGÜN

Bir dönüş türküsü takıldı bende
İrşadı gönlüme nar düştü bugün
En olmaz sualler soruldu dün de

Virane bu bağdan yar düştü bugün
Bülbül ile güle ar düştü bugün

Bu sürgün şehirde yürekler yaslı
Pranga her yanım kilitler paslı
Zemheri ayazı, diller ihlâslı

Yangın yüreğime kar düştü bugün
Yitik zamanlara dar düştü bugün

Bir solgun çiçekti sılası yoklar
Sokaklar serseri beynimi oklar
İsyanda yitirdi kendini aklar

Güz mevsimi geldi zor düştü bugün
İbrahim gönlüme kor düştü bugün

Bir çile dergâhı dokudu ömrüm
Gözlerinde Leyla okudu ömrüm
Kaç dergâha kilim dokudu ömrüm

Yokluğun içinden var düştü bugün
Bu viran şehre zar düştü bugün

Bir ebemkuşağı güldü halime
Kafdağı ardında düştüm zalime
Çekildi gözümden yaş lime lime

Yusufsuz menzile har düştü bugün
Leyli bir sevdayla nar düştü bugün

BU ŞEHİRDE

Bu şehirde hazan çok erken gelir
Zigana üstüne söz düşer şimdi
Gönül hanemizde aysbergler erir
Harşit’in koynuna yüz düşer şimdi

Bu şehirde yorgun, bağlar perişan
Yok, mudur gidenden geride nişan
Heybesinde hasret tepeyi aşan
Karaca hükmüne tez düşer şimdi

Bu şehirde ağlar gönüller yasta
Kelkit Ovasına gider mi posta
Zevraki bir can ki düşer mi hasta
Zemheri yüreğe köz düşer şimdi

Bu şehirde sevda kuşburnu gülü
Bağlardan el etek çekmiş bülbülü
Pranga bağlanmış bedenler ölü
Gümüş tepsilerden güz düşer şimdi

Bu şehirde sevdim meftunu oldum
Köy odalarında sevdayı buldum
Kırklar kapısında gül idim soldum
Ziyaüddin canla iz düşer şimdi

Bu şehirde yaşam ölmesi güzel
Konağı, bahçesi, elması güzel
Cahilin cehlini bilmesi güzel
Kadırga kararır tez düşer şimdi

UZAT BANA ELLERİNİ ÇOCUK

Uzat bana ellerini çocuk
Ben heybesinde zöhreleri getirdim sana
En uzak sahillerden en mavi
Denizyıldızlarını topladım umutla
Ve sana getirdim çocuk
Senin için derledim gülhatmilerini
Kokusunda en güzel düşleri

Uzat bana ellerini çocuk
Ebemkuşağını sığdırdım düşlerine
Bir de rengârenk uçurtmaları
Boy boy, desen desen, kırmızı, mavi
Ve kuyrukları buluta değiyor bir de
En güzelleri

Uzat bana ellerini çocuk
Beraber çıkalım bu mülteci yarından
Bu prangalar bizi bağlamaz ki
Ne yapar geceler gündüze
Bilirsin belki sende
Güneş balçıkla sıvanmaz ki

Uzat bana ellerini çocuk
Ben heybesinde güneşi getirdim sana
Ana sütü gibi sıcak, ana sütü gibi temiz
Ebabilin kanadında taşıdım bir de
Henüz söylenmemiş türküleri
Ve senin için yıkadım göz pınarlarımda
Kuşburnu çiçeklerini
Uzat bana ellerini çocuk