BATI CEPHESİ

ATEŞTEN BİR KOR GİBİ ÇÖREKLENMİŞ
GÖNLÜMÜZE,
BİLİYORUZ DAHA NİCE ACILARA,
NİCE EZGİNLİKLERE GEBE YÜREKLER,
DAHA NİCE KURŞUNLAR
SAPLANACAK GÖĞSÜMÜZE”

– Dudak dudak çatlamış,
Gönül gönül yanmış,
Kızgın dağla dağlamış,
Koca koca taşlar basmış yüreciğine
İki gün ağlamış,
ağlamamış….
Arslan gibi iki yiğiti,
iki oğulu,
Yolcu etmiş yurt sevdasına.

“Böyle
boynu bükük çocuğum, benzi uçuk,
Komazdım seni.
Güneş gönlüme doğuyor,
Ateş akıyor damarlarımdan,
Azgın denizleri boğacak güç gibi…
Şu dönen talihe Hele bir dur diyelim !.”

Ne bükülmez bilekleri,
göklere dur diyen
yürekleri vardı.
Bu toprak,
hava, su…
Uğruna baş koyulan
vatandı !..
Ağzı dualı koca nineler
can taşıyorlardı cepheye
Donuk, sessiz yüzlere gün vurdu ya !..
Kırılası dedik